همان طور که در قسمتهای پیشین اشاره کردم، عکاسی با ورودش به جهان هنر، نقاشان را آشفته کرد. چرا که اکنون عکاسی میتوانست ثبت دقیقتری از سوژه فراهم آورد. علاوه براین هم ارزانتر بود و هم در مدت زمان کوتاهتری نسبت به نقاشی انجام میشد. به همین دلیل بسیاری از مردم برای داشتن پرترهای از خود به عکاسی هجوم آوردند.
با این حال نقاشانی بودند که هوشمندانه از عکاسی به عنوان مبنایی در کارشان بهره میبردند. آنها از داگرئوتیپها استفاده میکردند تا بتوانند جزییات دقیقتری را ثبت کنند. در این صورت دیگر لازم نبود تا سوژه برای داشتن یک پرترهی فاخر از خود، چندین ساعت روی صندلی بنشیند. یکی از اولین نقاشانی که از داگرئوتیپ در کار خود استفاده کرد، ژان آگوست انگر (Jean-Auguste-Dominique Ingres) بود.(۱)
اما در این میان، اتفاق جالبی رخ داد. همانطور که دیوید بیت در کتاب مفاهیم عکاسی بیان میکند بسیاری از قراردادهای عکاسی از طریق داگرئوتیپها به نقاشی منتقل شدند. برای مثال یکی از آنها حایل کردن دست زیر چانه بود که در عکاسی به این دلیل استفاده میشد تا تکانهای چهره به حداقل برسد. این ژست در پرترههای نقاشی به عنوان قراردادی برای نشان دادن نگاه متفکرانه بدل گشت و از آن پس در میان پرترهنگاران متداول شد.
در پرترههای انگر این نوع ژست به خوبی دیده میشود.
(۱) آرون شارف (Aaron scharf) در کتاب خود با عنوان هنر و عکاسی از انگر به عنوان اولین نقاشانی که از داگرئوتیپ استفاده کردند نام میبرد.
این یادداشت بخشی از سلسله مطالبیست که درباره تاریخ عکاسی مینویسم. اگر به مطالعه بیشتر درباره تاریخ عکاسی هستید، مطالب زیر را پیشنهاد میکنم:
چرا دانستن تاریخ عکاسی مهم است؟
تلاشهای آغازین برای اختراع عکاسی
اختراع عکاسی یا کشف فرآیند عکاسی؟
سلام و وقت بخیر؛
اگر امکانش هست و مایلید، سایتتون رو تنظیم کنید تا همهی مطلب رو توی فید نشون بده. الان پاراگراف اول رو نشون میده.
(توی تنظیمات وردپرس وجود داره).
.
ولی هرجور خودتون فکر میکنید مفید و درستتره عمل کنید 🙂
ممنون
سلام وقت شما هم بخیر
ممنونم از توجهتون. بررسی میکنم.
خیلی جالب بود!
منتظر ادامهش بمونیم؟
والا این یک نکتهای بود که نمیخواستم تو پست قبلی بگم که حیف بشه:) به خاطر همین جداش کردم. ولی در کل تو پست آینده درباره یک عکاس پرتره مشهور حرف میزنم که او هم سنت نقاشی رو با سنت داگرئوتیپ ترکیب کرد.
پس از این جهت میتونی منتظر ادامهاش بمونی 😉