رابرت ادامز- Robert Adams

تاکنون درباره دو جریان مهم در عکاسی صحبت کردیم: #پیکتوریالیسم که بارها در مطالب مختلف به آن پرداختیم و در کارهای اولیه استیگلیتس نمودش را دیدیم. و #عکاسی صریح که در کارهای ثانویه استیگلیتس و شاگردش پل استرند مورد بررسی قرار دادیم.

حال می‌خواهم درباره جریان مهم دیگری صحبت کنم که در مطلب پیشین به آن اشاره‌ای شد. این جریان که در سال‌های ۱۹۷۰ به کوشش جمعی از عکاسان با نمایشگاهی با عنوان «مکان‌نگاری نوین: عکس‌هایی از مناظر تغییر یافته به دست انسان» در دنیای عکاسی مطرح شد، بر عکاسان آن دوران و نسل‌های بعدترش بسیار اثرگذار بود.

همان‌طور که از عنوانش پیداست تمرکز عکاسانِ این نمایشگاه بر تغییر طبیعت به دست انسان بود. درواقع این اتفاق زمانی رخ داد که شهر‌ها گسترش پیدا کردند و انسان‌ها در حومه‌ی شهرها ساکن شدند. چنین پدیده‌‌ای مسلمن تغییر  مناظر طبیعی را به همراه داشت، چرا که فضا باید متناسب با راحتی و آسایش انسان طراحی می‌شد. ادامه مطلب “نمایش تسخیر طبیعت توسط انسان در عکاسی مکان‌نگاری نوین” →

تاریخ برای من همیشه موضوع جذابی بوده. شاید یکی از دلایلش را بتوان علاقه‌ی پدرم به تاریخ دانست که به من هم سرایت کرد. دلیل دیگر هم مربوط به کنجکاوی من به دوران گذشته می‌شود. اینکه مردمان چگونه می‌زیستند و چگونه می‌اندیشیدند و چه مشکلاتی بر سر راهشان قرار داشته. به عبارت دیگر سیر تحول و تکامل جهان از آدمهایش گرفته تا علم و طبیعت موضوعی بس جذاب برای من به شمار می‌رود.

همین هم شد که بی‌درنگ پس از تصمیم موسسه ماه مهر برای بازدید از موزه ملک، علی رغم اینکه روز کاری بود، تصمیم گرفتم هر طور شده خودم را به این برنامه برسانم. ادامه مطلب “پرسه‌زنی در تاریخ (بازدید از کتابخانه و موزه ملک)” →

یکی از تکلیف‌های کلاسی که به تازگی می‌روم، انتخاب یک موضوع و ساختن یک ماکت پژوهشی از آن است. یعنی در طول هفت هشت هفته‌ی باقی‌مانده باید ساختار پژوهشی که می‌خواهم در آینده انجام بدهم مشخص شود.

اما پیش از شروع فکر می‌کنم این کار برای منی که پیش از ورود به عکاسی و هنر در بخش علمی فعالیت کردم باید دشوار باشد. چون مدل ذهنی این دو شاخه کاملن با یکدیگر متفاوت است. پژوهش هایی که در هنر انجام می‌شود عموما کیفی هستند، پاسخ‌های باز دارند، نمونه‌هایشان تصادفی نیست و … اما در علم شما باید دقیق صحبت کنی، از نمونه‌های تصادفی استفاده کنی، با اعداد کار کنی و به نتیجه برسی. البته که این به معنای بی‌دروپیکر بودن پژوهش‌های شاخه‌ی هنر نیست. چرا که پژوهش‌های آنجا هم باید مستدل باشد و دارای انسجام و  همچنین بر مبنای تئوری‌هایی که معرفی شده. با این حال چرخش به سمت دیگر مشکل است و فکر می‌کنم من باید بیشتر تلاش و کوشش کنم.

هدف از نوشتن این یادداشت کوتاه هم این است که به خودم کمک کنم این مسیر پژوهشی را ادامه بدهم. چون می‌دانم که سختی‌های راه کم نیست و برای ادامه دادنش باید مصمم عمل کرد. می‌دانم که پژوهش مورد نظرم شاید یک سال و بیشتر طول بکشد اما می‌شود ادامه داد و نباید جا زد. نوشتم که برای خودم تعهد ایجاد کنم و آن را نیمه کاره رها نکنم.

پیدا کردن موضوع پژوهش اولین سنگ این راه بود که باید کنار می‌زدم چراکه موضوع پژوهشی‌ام در وهله‌ی اول لازم است با دغدغه‌های عکاسانه‌ی خودم سازگار باشد. سوالی باشد که می‌خواهم جوابش را پیدا کنم. یا آن را مطرح کنم و به بحث بگذارم. ادامه مطلب “آزادنویسی عکاسانه (۳): بررسی هویت اجتماعی در عکس‌های منظره‌ی عکاسان معاصر” →