اگر کمی در وب جست و جو کرده باشید یا در اینستاگرام گشتی زده باشید قطعا عکس دختر افغان استیو مک کوری که عنوان «فراموش نشدنی ترین عکس» را به خودش اختصاص داده، دیده اید.(+)
استیو مک کوری از عکاسان به نام و مشهور خبری و مستندنگاری است که با نشنال جئوگرافیک همکاری می کند. عکس های او بارها جلد مجله ها را لمس کرده و به خود اختصاص داده اتند. مجله هایی همچون Time,Newsweek, Paris Match و …(+)
زمانی که او به هند سفر کرد متوجه علاقه اش به عکاسی شد و بعد از آن سفر به نقاط مختلف جهان از نپال تا افغانستان را تجربه کرد . در بیشتر عکس های او سوژه انسانی به عنوان عنصر کلیدی عکس نمایان شده و اگر نگاهی به گالری پرتره ی او بیاندازید متوجه می شوید که برخلاف بسیاری از عکاسان مستند که ترجیح می دهند عکس هایشان سیاه و سفید باشد او هوشمندانه و هنرمندانه رنگ ها را با هم ترکیب می کند و همین ویژگی ست که آثار او را برجسته می کند.
شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید بعد از هفده سال استیو مک کوری این دختر افغان را دوباره پیدا کرد و هویت او که در این مدت پنهان مانده بود آشکار شد. او که شربت گل نام دارد ازدواج کرده و مادر سه فرزند شده بود. در همین رابطه سال ۲۰۰۲ تیتر نشنال جئوگرافیک به این خبر اختصاص یافت.(+)
همچنین استیو مک کوری از سال ۱۹۸۴ عضو فعال آژانس خبری مگنوم شد، آژانسی که اولین بار در سال ۱۹۷۴ توسط هنری کارتیه برسون و جمعی از همکارانش ایجاد شد.
علاوه بر این نکته قابل توجه دیگر اینست که برخی از عکس های او تنها در چند ثانیه خلق شدند. برای مثال او درمورد داستان عکس زیر در سایتش می نویسد که این عکس را در یک روز بارانی وقتی در تاکسی منتظر بوده با دو شات گرفته و این عکسِ تحسین برانگیز تنها در هفت الی هشت ثانیه خلق شده است.
با وجود اینکه در سال ۲۰۱۶ او را به استفاده از فتوشاپ در عکاسی محکوم کرده اند، (+) اما من فکر می کنم نگاه بی نظیر او آنقدر ارزشمند هست که اعتبار عکس هایش با چنین اتهاماتی هرچند درست هم باشد، ازبین نمی رود.
هنرمندی ایشون بیشتر از اینکه در ثبت عجس باشه، در ثبت لحظه ها ست. لحظه هایی که ارزش جهانی شدن داشتن و تونستن صدها حرف نگفته رو مستند کنن