تا به حال شده فکر کنید زمانی که برای دیدن یک عکس در صفحه اول نشریه یا کتابی صرف میکنید بیشتر است یا زمانی که برای دیدن همان عکس در صفحه اینستاگرام؟ جزییات عکس در دسکتاپ وضوح بهتری دارد یا در موبایل؟ به طور متوسط زمانی که برای دیدن یک عکس در نمایشگاه میگذارید چه قدر است؟
بدیهیست که مرور عکسهای اینستاگرام، میان خستگیهای یک روز پرمشغله، وقت کمتری نسبت به دیدن عکس در نشریه یا کتاب میبرد. (منظور من یک عکس است) ما در اینستاگرام سریع اسکرول میکنیم و وقت چندانی برای دیدن نمیگذاریم.( گو اینکه انگار همین را هم اینستاگرام طلب میکند. برای مثال به زمان تعیین شده برای استوریها دقت کنید، اگر تک عکس باشد، چند ثانیه بیشتر نیست.)
همین مقایسه را میتوان در مورد نشریه یا کتاب و گالری انجام داد. ما کتابِ عکس را ورق میزنیم و عکسهایش را میبینیم و بیشتر به یادداشتی که پای آن آمده توجه می کنیم تا عکس. اما در گالری یا موزه فرصت بیشتری برای دیدن عکسها داریم.
البته که عوامل متفاوتی در وقتی که صرف میکنیم موثرند، از جذابیت و گیراییِ جهان درونی عکس گرفته تا حوصله و حال جسمی ما. اما میخواهم یکی از این آنها را بررسی کنم.
نسبت عکسها در صفحه موبایل، دسکتاپ، کتاب و نمایشگاه تغییر نمیکند. اما اندازهٔ طول و عرض عکس به محل ارائه آن بستگی دارد. عکسها در صفحه موبایل (بسته به ویژگیهایش) در ابعاد کوچکتر به نمایش در میآیند و از اشباع بیشتری برخوردارند.
قطع کتابهای عکس معمولاً خشتی (۲۲*۲۲) است و اندازهٔ عکسهای چاپ شده در گالریها به عنوان مثال ۵۰ در ۷۰ . وقتی ابعادی که عکس در آن چاپ میشود بزرگتر باشد، جزییات هم به همان نسبت بزرگتر به نمایش در میآیند و در نتیجه توجه مخاطب را جلب میکنند.
این است که وقتی یک عکس را در اینستاگرام میبینید شاید چندان جزییات شما را درگیر نکنند و اصلن آشکار نباشند، اما اگر همان را بر روی دیوار گالری ببینید، نظرتان ممکن است عوض شود. عکس همان است اما اینجا شما آن را بهتر میبینید و درک میکنید. همچنین شتابزدگی که در اینستاگرام برای دیدن عکس بعدی وجود دارد در گالری کمتر احساس میشود و در نتیجه آرامش بیشتری دارید.
طول و عرض قاب عکس برای نمایش در گالری تا حدودی استانداردهایی را با خود به همراه دارد (به فضای گالری بستگی دارد). با این حال برخی از عکاسان با توجه به موضوع و سلیقهشان و اثری که میخواهند در بیننده بربیانگیزند، ممکن است اندازه های رایج را انتخاب نکنند. یا عکسهایشان را با همدیگر ترکیب کنند و یک عکس با سایز بزرگ بسازند.
برای مثال آندریاس گرسکی، عکاس آلمانی از این نمونه کارها فراوان دارد. عکس سمت راست که مرور (۲۰۱۵) نام دارد و در گالری هیوارد به نمایش درآمده از ترکیب چهار عکس ساخته شده. سمت راست عکس نخست وزیر فعلی آلمان آنگلا مرکل و سه نفر بعدی، نخست وزیرهای قبلی آلمان هستند که هر کدام در دوره متفاوتی رهبری این کشور را از سال ۱۹۷۴ به عهده داشتند. عکس از پشت سر آنها و از میان پنجره ثبت شده، در حالیکه آنها به یک نقاشی انتزاعی خیره شدهاند.
یا مثلا عکسی که همین عکاس از انبار آریزونای یکی از فروشگاههای آمازون گرفته است:
یکی از مهمترین انتخابهای عکاس، سایز نمایش عکسهایش است. بدون شک چنین گزینشی باید بر مبنای سوژه و سبک کاری او باشد. کارهای آندریاس گرسکی کوچک بودن انسان در برابر طبیعت، صنعت، اقتصاد و جامعه مصرف گرا را به تصویر میکشد.
سایز عکسها عامل موثری در برانگیختن توجه مخاطب، درگیر کردن او با عکس و جزییات آن و در نتیجه لذت بردن اوست. من وقتی در وب عکسهای عکاسان را جست و جو میکنم سعی میکنم آنها را فول اسکرین ببینم. چون به تجربه برایم ثابت شده دیدن همین عکسها در صفحه اینستاگرامشان لذتی به اندازهٔ دیدن آنها در دسکتاپم ندارد.
اگرچه گیرایی موضوع، ترکیببندی جذاب و نگاه تیزبینانه اهمیت فراوانی در عکاسی دارد اما برای اینکه یک عکس تأثیرگذار باشد باید به نحوهٔ ارائه و نمایشش هم دقت شود.
پینوشت: عکس های آندریاس گرسکی و توضیحات مربوط به آن از سایت عکاسی گرفته شدهاند. (+) برای دیدن کارهای بیشتر از او به وبسایت شخصیاش سر بزنید. (+)
عکس ها تون بسیار زیباست