گفتگوی سازنده و تعامل موثر یکی از مهمترین دغدغه‌های زندگی من هست و خواهد بود. از آن زمانی که خودم را شناختم این مساله در ذهنم چرخ می‌خورد. می‌دانستم بسیاری از موقعیت‌هایی که می‌شد بدرخشم، دوست داشته شوم و یا دستاورد مالی یا شغلی داشته باشم را به این دلیل از دست دادم که نتواستم تعامل خوبی ایجاد کنم. تعامل مثل همان هوایی بود که نفس می‌کشیدم.
همین هم شد که وقتی در پادکست انسو درباره عنوان پرکتیشنر شنیدم تصمیم گرفتم در این کلاس که امیر مهرانی مدرسش بود و به همت بچه‌های رهنما کالج برگزار می‌شد ثبت‌نام کنم.
البته که پرکتیشنر بودن تنها به برقراری ارتباط موثر ختم نمی‌شود اما فکر می‌کنم این جنبه‌اش برای من پررنگ‌تر بود.
راستش این دوره برای من تجربه‌ی عجیبی بود. از پنجره‌ی جدیدی به مفاهیمی که پیش‌تر با آن برخورد داشتم نگاه کردم. شاید بتوان گفت مهمترین چیزی که در این کلاس متوجه شدم همین بود. نگاه به مسائل با زاویه دید جدید و برخورد کنجکاوانه با موقعیت‌ها و پیش‌فرض‌هایی که دارم.
در میانه‌ی کلاس بود که امیر مهرانی از ما خواست آنچه که تاکنون از کلاس درک کردیم را در قالب یک کلاژ بصری نشان بدهیم. گویی ما یک نمایشگاه در یک گالری برگزار کردیم و حال از دیگران می‌خواهیم به گالری ما بیایند و نمایشگاه ما را از نزدیک ببینند. این برای منی که همیشه دوست داشتم ساخت یک فیلم کوتاه را تجربه کنم بسیار جالب بود. و در نهایت بعد از ایده‌پردازی‌ها و بالا و پایین کردن‌های بسیار به ویدیوی زیر رسیدم. البته شاید آن را نتوان به معنی دقیق کلمه فیلم کوتاه دانست اما به هر حال برای من تجربه‌ی به‌یادماندنی شد.
شما را به دیدن آن دعوت می‌کنم:
پی‌نوشت: امیر مهرانی درباره پرکتیشنر بودن اینجا بیشتر نوشته است.