نظرم این روزها اینست که ، زندگی کتابی را می ماند که تو با خواندن کلماتش ، خودت را کشف میکنی نه دنیا را .
میدانید نگاه به گذشته همانقدر که برای من خاطره برانگیز است ، برای شمای خواننده میتواند نوعی تجربه باشد از آدمی که خواسته ، زندگی را زندگی کند ، آدمی که بین مرگ و زندگی میداند کدام را انتخاب کرده است و آدمی که این انتخاب را به بهای ارزانی به دست نیاورده است.
نامش را از این رو نقش ِ اول گذاشتم چراکه هرکدام از ما نقشِ اول ِ زندگی مان هستیم و به غیر از ما هیچ کس دیگری برای این نقش انتخاب نشده است .
شاید همین جمله بود که به من جسارت داد شروع کنم به نوشتن به صورتی متمرکز تر و منسجم تر ، تاملاتم را بنویسم ، هر قدم که در این دنیا جلو تر می روم ، و بیشتر کشف می کنم .تجربیاتم را و یادداشت هایم را . در باب اینکه زندگی چیست و من کیستم !
خیلی اتفاقی اومدم تو سایتتون و یهو دیدم اوه! چه گنجی رو پیدا کردم!
همینجوری با قلم قدرتمندتون ادامه بدین تا شاید بتونین من و خیلیای دیگه رو به این باور نقش اول زندگی خودمون بودن برسونین 🙂
ممنونم از همراهیت آرمین عزیز.
باور نقش اول بودن رو باید خودت دریابی، من نمی تونم این باور رو بهت بدم:)
دیدگاه جالبی نسبت به زندگی است، ممنون