من همیشه ایده هایی که نوشتن و پروبال دادنشان به نظرم جالب می رسد و می تواند برای خودم هم مفید باشد را در نوت بوک گوشی موبایلم می نویسم. اما با این حال سعادت نوشتن تعداد کمی از آن ها را پیدا می کنم. بسیاری از ایده هایم لابلای نوشته های دیگر در طول روز محو می شوند. پنداری اگر زمان مناسب سر وقتشان نروی پر زده اند و رفته اند و دیگر دغدغه ات نیستند. هرچه هم کوشش کنی دستت به آن محتوای غنی که در ذهن داشتی نمی رسد یا به نظرت می آید آنچنان که فکر می کردی پر مغز و پر طمطراق نبوده و کاملا توهمی از روی هیجان بوده است. در هر صورت ایده پَر زده و از آن تنها یک حبابِ واژه مانده است.
به این فکر می کنم که نباید به زمان فرصت داد. حتی در اوج مشغله هایمان هم اگر اگر ایده ای نرم نرمک به ذهنمان آمد و چراغی را روشن کرد باید مانند یک کودک دو دستی به آن بچسبیم و رهایش نکنیم. پیش نویس اولیه اش را بنویسیم تا بعد به سراغ ویرایش و انتشارش برویم. در غیر این صورت زمان آن را می بلعد و ایده می پرد. و ما می مانیم و حوضِ خالیِ ذهنمان!
البته در راستای همین ایده پروری یک راه حل عملی دیگر هم به ذهنم رسیده است. یک صفحه اضافی در وبلاگم درست می کنم و نامش را “ردِ پای واژه ها” می گذارم. و در آن هم تمرین های نویسندگی تسلط کلامی ام را قرار می دهم و هم ایده هایی که خیال پریدن به سرشان زده بود را باز می یابم.
پریسا جان. کاملاً باهات موافق هستم.
من این وضعیت رو بارها و بارها تجربه کردم.
به نظرم انگار کلمات یا جملات بر ذهن جاری می‌شوند و اگر من آنها را بر پیکر کاغذ مکتوب نکنم، همانند آبشاری از ذهنم سرازیر می‌شوند و می‌روند.
برای همین به محض اینکه ایده‌ای به ذهنم برسه بلافاصله اونو در دم‌دست‌ترین چیزی که دارم، توی یه تیکه کاغذ، یا موبایل، پیش‌نویس‌وبلاگ، یه فایل word، یا OneNote و… یادداشت میکنم و تا بعداً سر فرصت بهتر بهش فکر کنم.
جالب اینه که اگه بذاری اون ایده از ذهنت پَر بکشه و بره، خیلی بعیده که دوباره بیاد و با همون کیفیت روی طاقچه‌ی ذهنت بشینه.
طاهره جانم به نکته ی قابل توجهی اشاره کردی. دقیقا کیفیت نوشته ها بعد از بازیابیشون همون کیفیت اولیه نیست. و همین باعث میشه آدم از نوشتن اون ایده و پروبال دادنش منصرف بشه.
حالا من اگه یه چیزی بیاد تو ذهنم و نشه که دست به قلم بشم، همون موقع تو ذهنم شروع میکنم به نوشتن تا این جوری فراموشش کنم. یه شب که تا صبح مونده بودم دانشگاه تو ذهنم شروع کردم به نوشتن یه چیزی که بعدا خیلی افسوس خوردم که چرا رویِ کاغذ ننوشته امش.
دقیقا سارا من هم این روش در ذهن نوشتن (کاملا هم به صورت ادبی و با ساختار نگارشی) به کار می برم. و این احساس پشیمانی از ننوشتنشون رو چشیدم. یک مقدار حوصله می خواد اولش ولی حس شیرینی که بعدها می مونه و با خوندن دوباره یاداوری میشه، فراموش نشدنیه.
خیلی هم خوب و عالی. امیدورام بهترین نتایج رو از این تصمیم خوبت بتونی دریافت کنی!
ممنونم از لطفت بنیامین عزیز
سلام…
تجربه شخصی من میگه… ایده ها مثل” قاصدکن”… همونطور که من و تو توی این دنیا از سری منابع خدادادی بهره می مندیم… انسان های دیگه هم بهره می مندند.. این یعنی هر انچه که تو به ان می اندیشی ۱۷نفر دیگه هم در دنیا بهش می اندیشند…
حالا حساب کن این” قاصدک” ها وقتی روی ذهن ما میشینن و ما بهشون فقط “نگاه” میکنیم و یوقتهایی اونهارو میزاریم توی دفترچه یادداشت تا بعد ها بسراغش بریم چه اتفاقی میافته؟؟
قاصدک یا میره و روی ذهن دیگری میشینه… یا توی دفتر ما خشک میشه و تراوتش رو از دست میده
اما همیشه موقعی که ایده ای به ذهنم میرسه از خودم میپرسم… این ایده طلاست یا آشغال.؟؟؟!
گاهی وقت ها ما حالی به حالی میشیم و فکر میکنیم ایده های جالبی داریم..
ولی تجربه به من ثابت کرده ایده ای طلاست که از ذهن بیرون نره… و این یعنی درگیری ذهنی ما با اون مساله در طول روز…
خود من حتی در حمام ماژیکی دارم که وقتی به چیزی فکر میکنم مینویسمش..
یوقتایی هم گوشیم رو میبرم و صدام رو ضبط میکنم و بعد از گذشت یه مدت دوباره سراغشون میرم ببینم ایا این ایده طلا مونده یا تبدیل به اشغال شده؟؟!!!
یه نکته دیگه هم هست… حس میکنم خیلی روی ترکیب واژه ها و دایره لغاتی که به کار میبری وسواس داری…
ولی هرچه این کار مزیت داره.. روی ایده پروری مثل سم میمونه… راحت بنویس.. ایده هرچی راحت تر نوشته بشه سریعتر عملی میشه
حسین عزیز
دیدگاهت را ندیدم.رفته بود به اسپم ها. از این رو دیرجواب دادم.
دیدگاه جالبی بود و ایده های هیجان انگیزی هم مطرح کردی.
من هم گاهی صدامو ضبط می کنم. البته نوشتن در حمام رو امتحان نکردم.
آره روی به کاربردن عبارات تاکید دارم. از جهت تقویت مهارت نویسندگی ولی اکثرا پیش نویس اولیه مطلب را ساده و روان می نویسم. همان چیزی که می خواهم بگویم بعد که کمی فرصت ویرایش پیدا کنم، سعی می کنم عبارات بهتری پیدا کنم. ممنونم از دقت نظر و نکته سنجی ات.