دسته: عکس لاگ

عکس‌لاگ: ۱۰ عکس خوب از لنز کالچر (Lens Culture)

Maciej Czepiel- Lens culture

 

چند روز پیش چند مجموعه عکس در سایت لنز کالچر را می‌دیدم که متوجه شدم مسابقه عکاس خیابانی آن مدتیست آغاز شده است. امروز فرصتی برایم پیش آمد و توانستم فراخوان آن را بخوانم. یک اتفاق جذاب در لنز کالچر این است که برخی از عکس‌ها به انتخاب ادیتورها پیش از داوری در صفحهٔ سایت قرار می‌گیرند. در واقع عکس‌ها به مرحلهٔ داوری نرسیدند و جهت معرفی عکاسان حاضر در مسابقه، برخی از آنها در سایت و شبکه‌های اجتماعی به نمایش در می‌آیند. علاوه بر این، عکس‌ها توسط عده‌ای دیگر از عکاسان مورد بازبینی قرار گرفته و می‌توان ریویوهایی که می‌نویسند را خواند.

تصمیم گرفتم چند عکسی که از نظرم خوب بودند را اینجا با شما به اشتراک بگذارم. این مطلب شاید بتواند کامل کنندهٔ مطلب پیشین و نظر من درباره عکس خوب و دخیل بودن ذهنیت و فردیت عکاس باشد.

 

پینوشت یک: برای دیدن عکس‌های دیگر می‌توانید به سایت لنزکالچر، بخش گالری، مراجعه کنید. (لینک)

پینوشت دو: عکسی که در ابتدا می‌بینید، یکی از عکس‌های مجموعه If I could only remeber است که Maciej Czepiel آن را گرفته و در یکی دیگر از مسابقات لنز کالچر برگزیده شده است.

 

 

Léo Pierre-Lens culture
Léo Pierre

 

Lens culture -Seiji Yokoshima
Seiji Yokoshima

 

Ivan Ferrer- Lens culture
Ivan Ferrer

 

George Koutsouvelis- Lens culture
George Koutsouvelis
Ata Mohammad Adnan- Lens culture
Ata Mohammad Adnan
mostafa nodeh- Lens culture
mostafa nodeh
Zhang Yan- Lens culture
Zhang Yan
Samiul Shaikat- Lens culture
Samiul Shaikat

دو عکس بعدی برگزیده مسابقه عکاسی خیابانی لنزکالچر در سال ۲۰۱۷ هستند.

 

David Barrett. Finalist- Lens Culture
David Barrett
Matt Crabtree. Finalist2017- Lens culture
Matt Crabtree
Dandelion-Uliana-Kharinova-Russia

عکس‌لاگ: در قمار چشمانت باختم

بعد از مدت‌ها امروز عکس‌های خوبی دیدم. اگرچه که در اینستاگرام پروژه‌ای با عنوان #عکس_خوب_ببینم، راه افتاده و گاهی اگر عکس جالبی ببینم آن را در استوری‌ام می‌گذارم، اما به هرحال اینستاگرام به عنوان یک شبکه اجتماعی، سریع دیدن و سریع به اشتراک گذاشتن را در ذهن مخاطبان پرورش می‌دهد و معتقدم بسیاری از عکاسان هم برای به روز نگه داشتن صفحه‌ٔ خود، از کیفیت کارهایشان می‌کاهند. همین می‌شود که متأسفانه خیلی وقت‌ها آن‌جا عکس خوبی پیدا نمی‌کنم.

امروز در پیِ دنبال کردن خبر یک جشنواره بین‌المللی سالانه عکس سیاه و سفید از کودکان به صفحهٔ اصلی سایت رفتم و عکس‌های برتر، نامزد‌ها و آن‌ها که شایستهٔ تقدیر  بودند را دیدم. آن چنان محو تصاویر شدم که به گمانم یک ساعت یا بیشتر فقط عکس می‌دیدم.

همه عکس‌ها برای من دلچسب بودند، اما چندتایی را گزینش کردم تا اینجا به اشتراک بگذارم. برای عکسِ آخر یک متن کوتاه هم نوشتم.

 

https://blackandwhite.childphotocompetition.com/bw-child-photo-contest-2017-results-1st-half/

Tick, By Elena Balysheva, Russian photographer

 

31-NOMINEE-18-11-The_Storm_Alison-Stewart-Australia

The Storm, By Alison Stewart, Australia photographer

 

27-NOMINEE-414-Connection-Milou_Krietemeijer-Dirks-The-Netherlands

Connection, By Milou Krietemeijer Dirks, Dutch photographer

 

Still-to-come..-Natalia-Matafonova-Russia

Still to come..,  By Natalia Matafonova,  Russian photographer

 

Eternal_connection-Daniel-Freitas-Brasil

Eternal connection, By Daniel Freitas, Brasilian photographer

 

Dandelion-Uliana-Kharinova-Russia

Dandelion, By Uliana Kharinova, Russian photographer

 

می‌توانم ساعت‌ها بنشینم و این عکس را ببینم. می‌توانم ساعت‌ها غرقِ چشمانی شوم که زیباییِ حیرت‌انگیزی در آن جریان دارد. می‌توانم زمانی طولانی خطوط کشیدۀ این چشمانِ ناب را دنبال کنم، از مچ دست بالا بروم، در میان گیسوانش پیچ و تاب بخورم، چینِ کوتاهِ پیشانی را طی کنم و برای هزارمین بار افسون چشمهایش شوم.

تو با این نگاه چه می‌کنی؟ تو با این نگاه چه می‌جویی؟ از من چه می‌خواهی؟ چشمانم را تنگ می‌کنم، دقت مضاعفی به خرج می‌دهم، پیچ و خم چهره‌ات را بارها و بارها می‌پایم، لکه‌های صورتت را می‌شمارم، خطوط لبانت را لمس می‌کنم، می‌خواهم راز چهره‌ات را کشف کنم، می‌خواهم به نگاهت چنگ انداخته و به درونت دست بیازم، اما…. اما هربار خالی‌تر از قبل شدم. هربار که آمدم، بازگشتم به نقطهٔ آغاز. باختم… در قمار چشمانت باختم.

 

سری مطالب عکس‌لاگ

مگنوم را بشناسید

شاید یکی از وابستگی های من به اینستاگرام را بتوان همین آژانس قدیمی مگنوم فوتوز (Magnum Photos) دانست. هر روز بی‌صبرانه منتظر عکس‌های بی‌نظیری هستم که در این صفحه منتشر می‌شود. این آژانس جز اولین‌ها و به عبارتی‌ قدیمی‌ترین‌ آژانس‌های عکاسی خبری محسوب می‌شود که دو سال پس از جنگ جهانی دوم توسط هنری برسون، رابرت کاپا، جورج راجر و دیوید سیمور تاسیس شده است.

درباره هنری کارتیه برسون یا آقای چشم قرن مطالبی منتشر کردم که می‌توانید آن را اینجا پیدا کنید.

اوایل که وارد عکاسی شده بودم و هنری برسون را شناختم، یکی از آرزوهایم این بود که عضو آژانس مگنوم بشوم. بیشتر عکاسان خیابانی پر آوازه عضو مگنوم هستند که از ایرانی تبارهای آن می‌توان به رضا دقتی اشاره کرد.

اگرچه که اینستاگرام دسترسی را آسان تر کرده اما ترجیح دادم امروز سری به سایت آن بزنم و چند عکس را برای شما انتخاب کنم:

 

Spain. Valencia. Buñol. 2017. La Tomatina festival.

 

اولین عکس را  Matt Stuart ثبت کرده و احتمالا از دیدن این همه سر و تن یک‌جا، تعجب کرده باشید اما خدمتتان عرض کنم که این تعجب در نهایت به طنز تلخی بدل خواهد شد، چون شما در حال مشاهده‌ی نمایی از بزرگترین جنگ غذا هستید که با عنوان فستیوال La Tomatina در اسپانیا برگزار شده و حدود صد تُن گوجه رسیده آنجا تلف شده است.

 

USA. Washington DC. 1967. An American young girl, Jan Rose KASMIR, confronts the American National Guard outside the Pentagon during the 1967 anti-Vietnam march. This march helped to turn public opinion against the US war in Vietnam.

 

عکس دوم که به عنوان نمادی از صلح شناخته می‌شود را Mark Riboud گرفته است و مربوط به جنگ ویتنام و آمریکاست.

 

MYANMAR. Sittwe. May, 2016. Medical clinic inside the Internally Displaced People (IDP) camps for Rohingya.

 

عکس سوم هم اگرچه که غمگین است اما واقعیست! زنی در یک کمپ کوچک در میانمار و مربوط به ماه مِی ۲۰۱۶ است. عکس را Chien-Chi ثبت کرده است.

اینستاگرام مگنوم فوتوز

 

مادربزرگ‌ها

از همان ضرب‌المثل قدیمی که می‌گوید: «فرزندِ آدم مثل بادام است و نوه مثل مغز بادام» می توان حدس زد که رابطه نوه‌ها و مادربزرگ‌ها برای همه آدمها فراتر از یک رابطه گرم و صمیمانه است. رابطه‌ای که دورادور است اما لذتِ آن وصف ناشدنیست.

قربان صدقه رفتن‌ها، ناتوانی‌ها، مهربانی‌ها، لالایی‌ها و گاهی اشتباه تلفظ کردن‌های اسامی عجیب و غریب تکنولوژی که لبخند نمکین مادربزرگ‌ها را به همراه دارد هرگز فراموش نمی‌شوند. از هیچ و ذهن و خاطره‌ای فراموش نمی‌شود.

این هفته از سری مطالب عکس‌لاگ به موضوع مادربزرگ‌ها پرداختم. شاید جالب باشد بدانید صابر ابر و گروه همراهش این روزها درگیر پروژه “تا هفت خانه آنورتر هستند. در این پروژه که از سال قبل آغاز شده است، آنها مهمانِ خانه صد مادربزرگ در تمام نقاط ایران هستند و با آن‌ها آشنا می‌شوند. یکی از عکس‌هایی که انتخاب کردم از این مجموعه‌ی درحال تکمیل انتخاب شده است. با مراجعه به صفحه اینستاگرام آن میتوانید عکس‌‌های بیشتر ی از این پروژه دوست‌داشتنی را ببینید.

 

از پروژه تا هفت خانه آنورتر

sepehr_k

محمدرضا معصومی

بهنام احمدخانی

آرش نقی‌زاده

 

سری مطالب عکس‌لاگ

نورها ما را به کدام سو می‌برند؟

عموما گفته می‌شود که عکاسی نوشتن با نور است. همانطور که یک نویسنده از کلمات برای نگارش استفاده می‌کند، عکاس از نورها کمک می گیرد. استفاده هوشمندانه و تکنیکال از نور در ثبت یک عکس از بنیادی ترین و اصلی ترین نکات عکاسی به شمار می‌رود که عکاس در بدو ورود به این رشته باید آن را فرا بگیرد.

علاوه بر اهمیت فنی نورپردازی و نورسنجی، استفاده از نورها می تواند جلوه هنرمندانه ای به عکس‌های ما ببخشد و عنصر احساس را در عکس‌هایمان پررنگ کند.

گاهی نورها تجلی امیدند. گاهی خشن و تند و تیز. گاهی نرمی و لطافت سپیده دم را آشکار می‌کنند. گاهی تازیانه می‌زنند. گاهی همه آنچه که هست را پدیدار می‌کنند. گاهی تنها آنچه که باید دیده شود را نشان می‌دهند. گاهی به وقت خستگی قلقلک‌مان می‌دهند. گاهی می‌رقصند. اما همیشه نورها هدایتگرند. راه را نشان می‌دهند. راه زندگی را.

در عکس‌ها نورها را دنبال کنید ببینید به چه چیزی می‌رسید؟ کدام بخش از عکس پررنگ است؟ کدام احساس تقویت شده است؟ بعد بروید در زندگی معمولی، در روزمرگی‌ها. نورها را دنبال کنید. ببینید نورها شما را به کدام مسیر رهنمون می‌کنند؟ نگاه کنید کجای زندگیتان را نور حیات بخشیده است؟

 

صابر ابر

 فرناندز بارسیا

ادریس خسروی زاده

سیامک تقی‌زاده

محسن اولیایی

فرزان شمس

سری مطالب عکس‌لاگ

در پسله نگاه‌ها

یادم است همان اوایل که به عکاسی علاقه‌مند شدم، نگاه‌ها جذاب‌ترین و گیراترین عکس‌ها برای من بودند.آن‌ها قدرت زیادی داشتند و من را وادار می‌کردند تا چند دقیقه به آن‌ها خیره شوم.

دوست داشتم در آینده یک نمایشگاه با صد نگاه برپا کنم. صد نگاه که هرکدام داستان و حرف خودش را دارد.

نگاه‌ها رازگونه‌اند. همین ویژگیست که مخاطب را پای عکس میخکوب می کند و او را به تلاش وا می دارد تا آنچه که در پسله نگاه‌ها پنهان شده را آشکار کند. در این میان چشم‌ها نقش مهمی را ایفا می کنند. بیشترین وزن بصری متعلق به چشم‌هاست. و مخاطب در اولین برخورد با عکس به چشم‌ها با دقت نگاه می‌کند. به گمانم چشم‌ها حرف می‌زنند. چشم‌ها دریچه‌ای برای ورود به دنیای درونی فرد هستند. و همین است که اهمیت آن‌ها را مضاعف کرده است.

در این قسمت از مطالب عکس‌لاگ به هم به تماشای عکس‌هایی از زنان و کودکان می‌نشینیم. نظر شما چیست؟ آیا توانستید راز عکس‌ها را دریابید؟ مشتاق خواندن نظرات و داستان‌هایتان از عکس‌ها هستم.

امیرعلی.ق

آرش نقی‌زاده

آرش نقی‌زاده

Renan Ozturk

سینا سیف

امید شکاری

 

سادگی و دیگر هیچ

این روزها عکاسان بسیاری در پی یافتن المانها و عناصر پیچیده ای هستند تا عکسشان را جذاب کند. اما همیشه پرکردن تمام فضایی که در اختیار داریم به زیبایی عکس ما نمی افزاید. گاهی سادگی زیباییست. گاهی لازم است شلوغی ها را کم کنیم، عناصر اضافی را بزداییم و تاکیدمان را بر سوژه بیشتر کنیم. عکاسی مینیمالیسم شاخه ای از عکاسی است که در آن عکاس در نهایت سادگی حرف اصلی و داستانی که قرار است برای مخاطب بازگو کند را به تصویر می کشد.

ایجاد فضای خالی، استفاده از خطوط، بافت و الگو به صورت آگاهانه و تضاد و کنتراست رنگی می تواند اثربخشی عکس های مینیمالیستی را چند برابر کند.

در این قسمت از سری مطالب عکس‌لاگ با هم چند نمونه از عکس های مینیمالیستی را می بینیم:

 

محمدرضا ماندنی

 

حمید جانی‌پور

کیارنگ علایی

مصطفی نوده

ایمان تهرانیان

Kayahan Kaya

 

پینوشت: عکس ابتدایی اثر کیارنگ علایی است.

 

آرشیو مطالب عکس‌لاگ، آرشیو مطالب نگاه عکاسان

عکس لاگ

نمی‌دانم از چه زمانی عکس خوب دیدن برایم تبدیل به یک دغدغه شد اما از یک زمانی تصمیم گرفتم برای دنبال کردن صفحات اینستاگرام و تلگرام محدودیت زیادی قائل شوم. فکر می‌کنم در این زمانه ای که محتوا چه از نوع تصویری و چه از نوع دیگر به وفور برسرمان بمباران می‌شود، مهم است که گزینش اساسی در انتخابشان قائل شویم.

به همین علت تصمیم گرفتم که هر هفته مانند سری مطالب از نگاه عکاسان، مجموعه عکس های خوبی که در اینستاگرام و سایت های دیگر مشاهده می‌کنم اینجا قرار بدهم.

عکس های انتخابی معمولا از صفحه ی عکاسان کاربلد و یا سایت آن ها گزینش می شود. و ترجیح می‌دهم هر هفته یک موضوع خاص را در نظر بگیرم. این موضوع میتواند مربوط به یک سبک عکاسی یا یک احساس مانند ترس، غم، لذت و یا چیزهای دیگر بشود. فکر می کنم در نظر گرفتن این نکته هم کار را سخت تر و هم دلچسب تر می‌کند. و مخاطب هم تامل بیشتری روی عکس‌ها خواهد داشت.

درواقع این وبسایت مانند نگارخانه ای می‌شود که هر هفته یک نمایشگاه عکس در آن برپا خواهد شد. امیدوارم پایدار بماند.

ترجیح می دهم تعداد عکس ها از پنج عکس کمتر نباشد. همچنین برای آنکه تصویر با وضوح بیشتر ی در دسترس قرار بگیرد، لینک اصلی تصویر را نیز قرار می‌دهم.

موضوع اصلی این هفته، آسمانِ شب است. شما را به دیدن آن‌ها دعوت می‌کنم:)

frank.shoots@

Babak Tafreshi

Renan Ozturk

Babak Tafreshi

Juuso Hämäläinen

Babak Tafreshi

Juuso Hämäläinen