چندی پیش یادداشتی از آیت دولتشاه در وبلاگش: «نیمهٔ سوخته» در باب اهمیت بازنویسی خواندم که برایم بسیار قابل تأمل بود. تصمیم گرفتم آن را اینجا هم قرار دهم. استعارهای که او برای تفهیم اهمیت بازنویسی به کار برده، به اندازهای گیرا و هوشمندانه است که به نظرم ذکر هر مطلب دیگری در پای آن، توضیح واضحات مینماید. بنابراین بدون آنکه مطلبی اضافه کنم شما را به خواندن و تفکر در آن دعوت میکنم.
«بازنویسی اثر به مانند حرکت از (مبهم متراکم) به سوی (نظم چیزها) و طبیعتأ شعور و درک انسانی است. لحظه اولیه خلق، لحظه ی بینگ بنگ است و بیشتر به بسته شدن نطفه در زهدان می ماند تا تولد اثر اما لحظه ی بازنویسی به چیدن و هدفمند کردن اجزای متراکم و گنگ و لازمان و لا مکان در رشته ای از قیدها و اندیشه و محدودیت های انسانی شبیه است. لحظه ی بیگ بنگ کوتاه و حیات بخش و عظیم است اما رشد و تکامل امری تدریجی زمانبر است. هر اثری که تیغ ویرایش در زمان را نچشیده باشد هر چقدر هم عظیم و اثر گذار باشد، عاری از رشد و شعور و فهم انسانی است و هنوز هم متولد نشده است.»
آیت دولتشاه نویسنده و مدیر مسئول موسسه فرهنگی هنری هفت اقلیم و مدیر جایزهٔ ادبی هفت اقلیم است. وبلاگ او بسیار خواندنی است و آن را پیشنهاد میکنم.
وبلاگت فوق العاده شده پریسا، روزهای اولی که شروع کردی نمی دونستم انقدر جدی و عمیق قراره وارد این حوزه بشی و بعد از چند ماه دیدن تلاش تو برای من بسیار بسیار دلچسب و آموزنده بود. تلاش تدریجی و عمیق تو را دوست داشتم و امیدوارم به بهترین شکل ممکن این روند رو به رشد ادامه پیدا کنه. مشتاق دیدارت هستم
میشه گفت تو جلوی چشمای خودم عکاس و متخصص شدی رفت 😉
توی کانالم معرفیت کردم با همین عنوان و بهانه
https://t.me/sajadsoleimani_ir/1374
و مصداق بارز رشد تدریجی میدانمت
ممنونم سجاد از این همه انرژی که در کلامت جاری بود. قطعا این مداومت و تلاش بدون همراهی دوستانی چون تو شکل نمیگرفت. همیشه گفتم که از دوستانم خیلی یاد میگیرم.
باز هم ممنونم از معرفی و خوشحالم که در گوشه ای از کانال خوبت درباره مدیریت زمان هستم.